മണ്ണിനടിയിലെ കാമം

എന്നിട്ടും ആ ശബ്ദം എന്റെ കാതിന് ചുവട്ടിൽ മൂളിപ്പാട്ടും പാടി ചുറ്റി അടിക്കുന്നു. എത്രനാളായി ആ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്നു. ഇന്നാശബ്ദം എന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങി. എന്റെ ജീവനറ്റ കോശങ്ങൾക്ക് ജീവൻ വെച്ചു. എന്റെ ഹൃദയം മിടിച്ചുതുടങ്ങി. ആ ശബ്ദം എനിക്കത്രയും പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്. വർഷങ്ങൾ പലതുകഴിഞ്ഞു. അത് എത്രയെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞിട്ടല്ല. ആ കാലവിളംബം അളന്നുസൂക്ഷിക്കുവാൻ എനിക്ക് മനസ്സില്ല.

ആ ശബ്ദം പലവട്ടം എന്നെ ഞാനാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എന്നെ പുരുഷനാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഞങ്ങൾ ഇവിടെ രണ്ടു വൃക്ഷങ്ങൾ. കാറ്റത്ത്‌ അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും ഞങ്ങളുടെ ശിഖരങ്ങൾ മുട്ടിയുരുമ്മാറുണ്ട്. അതറിഞ്ഞിട്ടാവും വായുഭഗവാൻ ഇപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് വരാറില്ല. ഇപ്പോൾ അതല്ല ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടത്. എനിക്ക് വേണ്ടത്. അതെന്റെ വേരിനറിയാം. ഞങ്ങളുടെ വേരുകൾക്കറിയാം. അതാവാം അവ മണ്ണിനടിയിൽ പരസ്പരം കെട്ടിപുണർന്ന് ശയിക്കുന്നത്.