നിലവിളി

ഒരു സിഗരറ്റ് കിട്ടിയിരുന്നുവെങ്കിൽ,
ഒരു പുകയെങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നുവെങ്കിൽ...
നിങ്ങൾ ഇപ്പൊൾ എവിടെയാണ്?
വീട്ടിലാണോ? അതൊ, ഓഫിസിലോ?
താങ്കളുടെ ചുറ്റും ഇപ്പോൾ ആരെങ്കിലും…?
പക്ഷേ, ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ് ഇപ്പോൾ…
ഇന്റർനെറ്റ് കഫേയിലെ ഇടുങ്ങിയ മുറിക്കുള്ളിൽ,
മുറിയെന്ന് പറയാൻ പറയാൻ കഴിയില്ല;
എങ്കിലും മുറിക്കുള്ളിൽ ഒറ്റക്കിരുന്ന്, എന്തൊക്കെയോ ആലോചിക്കുന്നു.
ആരോ വിളിക്കുന്നു… ഒരു മിനിറ്റ്.


ഹേയ്, ചേട്ടാ എന്നെ വിളിച്ചോ?
ഇല്ല!
ഹോ! സോറി…
ആരോ വിളിച്ചതുപോലെ, ഇതിപ്പോൾ മൂന്നാമത്തെ തവണയാണ്.
എന്റെ തോന്നലാണോ?
മൂന്നാമത്തെ വിളിയായപ്പോൾ ശബ്ദം കൂടിയതുപോലെ…
ഹാ! ഇനി വിളിക്കട്ടെ നമുക്ക് നോക്കാം.
വിളിക്കുവോ? ഹോ! താങ്കളെങ്ങനെ അറിയാനാ… അല്ലേ…
നിങ്ങളോടും സോറി സുഹ്യത്തേ…
ശ്ല്!! മിണ്ടരുത്… ആരോ പിന്നേയും വിളിക്കുന്നു....

ഇത് ആറാമത്തെ വിളി…
വിളിയുടെ ശബ്ദം കൂടിയതുപോലെ… നല്ല പരിചയമുള്ള ശബ്ദം.
എന്റെ ഹ്യദയമിടുപ്പും കൂടുന്നു.
ആ വിളി ഒരു നിലവിളിയായ് മാറുകയാണോ?
കാതിൽ അങ്ങനെയാണ് ഇപ്പോൾ തോന്നുന്നത്.
ഇത് എന്റെ ശബ്ദം പോലെ;
അതെ! എന്റെ ശബ്ദം തന്നെ…
എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ഞാൻ നിലവിളിക്കുന്നത്?
എന്റെ ചിന്തകളുടെ നിലവിളിയാണോ?
അതോ എന്റെ മുറിപ്പെട്ട ഹ്യദയത്തിന്റെയോ?
താങ്കൾക്ക് മനസ്സിലാകുന്നുണ്ടോ?

ഇരുട്ട് വീണുതുടങ്ങി. താങ്കൾക്ക് വീട്ടിൽ പോകേണ്ടേ?
അതോ! ബാറിലേക്കോ?
ഞാനും വരുന്നു.
എനിക്ക് ഒരു സിഗരറ്റ് മേടിച്ചുത്തരണം.